31 Ağustos 2010

9 YIL SONRA TURKIYE'DE ILK RAMAZAN

9 yil gecti Ramazani Turkiye'de yasamayali. Nasil farkliymis meger tadi kokusu, pidesi gullaci, havasi suyu. Bu yil zorlu bir seneydi benim icin, oglum ilk okula baslamisti, universite desen 17 dersle maraton kosuyordum, ustelik hastaliklarda cokca kapimi caliyordu. Aralik ayinda sancilaninca ogrendigim safra kesemdeki taslarinda alinmasi gerekiyordu. Zorlu bir yildi hasili ve bu yaz onca yorgunlugun ardinda, korka korka oldum bu ameliyati. Sukur sagligima kavustum, zorda olsa bitti gecti, simdi taslar safra kesemde degil elimde :) Safra kesesiz yasamaya alismak biraz tuhaf oldu aslinda yumurta, baklagiller, gazli ve yagli yiyecekler yok artik. Bu ameliyatin ardindan cok acil kiloda vermem gerekiyor. Iste tamda bu nedenden dolayi zaten hakkini veremedigim blogumu kapatmaya karar verdim. Verdim ama herkes buna karsi cikti oyle ya yillarin emegi var. Sonra dusundum, bu yil zaten bloguma iki tarif eklemisim. Yogunluktan zaten mutfaga vakit yok. Bari dedim yine arada sirada, cok degisik seyler olursa fotografladigim, arsivde olsun istedigim onlari yayinlarim dedim. Misafirlerime yaptigim seyleri koyarim dedim, cunku ben artik cok ama cok dikkatli beslenmek zorundayim bu yuzdende bu blogda yayinladigim pek cok seyi artik yemiyorum. Sagliktan onemlisi yok cunku.




Ramazan ayimiz mubarek olsun oncelikle. Geldi geciyor bile. Izmir'de basladi bizim icin Ramazan ayi. Istanbul'da devam etti. Ve nasip olursa Arnavutluk'ta da nihayete erecek. Birkac fotograf eklemek istedim bende, Ramazan'dan birseyler olsun istedim. Turkiye'de yasayanlar anlayamaz belki bu duyguyu. Cunku yasarken anlamiyor kiymetini insan. Ancak uzak kalinca, yitip gidince deger kazaniyor bu gibi seyler. Eyup Sultan'in kalabalikligi karsisinda adeta kanim dondu.



Dolasmak adeta imkansizlasmisti. Gece yarisina kadarda bu kalabalik boyle surup gidiyordu. Ama o kalabaliga ragmen, ramazani bu kadar icinde hissetmekte cok baska bir duyguydu gercekten.



Artik donus vaktiydi 23 Agustos, bir kez daha Tiran yolcusuyduk. Gokyuzunun engin mavisinde bir kez daha veda ederken Turkiye'me, bir kez daha merhaba diyorduk kardes ulkem Arnavutluga...

1 yorum:

Hamarat hanım dedi ki...

Selamun aleyküm;
Allah şifa versin. İnsanın memleketinde akrabasıyla, eşiyle dostuyla ramazanı geçirmesi bambaşka birşey. Ama gurbette ramazanın tadı da başka.