Büyük ailelere hep gıpta ile bakmışımdır. Şöyle 4-5 çocuk, aile büyükleri falan. Kolay değildi elbet ama güzel olduğuna emindim. İlk oğlumdan sonra tam 7 yıl (ki 4, yıldan sonra artık herkese bizim çocuğumuz olmuyor diye ilan etmiştim bile) çocuğumuz olmadı. 7. yıl dolup birkaç ayda geçmişti üzerinden, o zamanlar üniversiteye gidiyorum (yaşlı öğrenci statüsündeyim ama :D), sınavlar, stresler içindeyim aaaa bi baktım habersiz biri gelmiş yerleşmiş kalbime :) Ardından müjdelerle geldi Memomuz. Şimdi 3,5 yaşında maşallah kıpırdak da bi oğlan. 4 kişilik olan ailemiz ve artan sorumluluklar bir 3. çocuk cesaretini almıştı benden ta ki Cennet Meleğimizin haberini alana kadar. 2012 Kasım ayıydı, şok olmuştum, beklemiyordum çünkü ve korkmuştum. Mehmet Giray daha 16 aylık filandı. İlk şokla bi ağladım falan ama hemen de alıştım bu fikre. İnsan ne çabuk alışıyor anneliğe değil mi! Ama çok çabuk oldu ayrılığımız. 2,5 aylıkken onu cennete uğurladık, gözlerimizde yaşlarla. İnşallah cennette kavuşacağımızın hayaliyle teselli bulduk. Ocak 2013'de bu acıyı yaşarken yanımızdaydı ananem, 90 yaşına bastı Haziran 2013'te sonra Türkiye'ye döndü ve ardından da bir sıcak Ağustos gecesi o da meleğimin yanına göçtü gitti. Ailemiz eksiliyordu, yaş geçiyordu. Genç değildim. 36 yaş genç bi yaş değildi bence. Bu üst üste yaşadığım acıları bir tek şey dindirebilirdi, yeni bir nefes. Açtım ellerimi Allah'a ve yalvardım, katından bir hediye istedim bize. Sağlıkla gelsin istedim. Duanın vaktiymiş herhalde, hemencik gönderdi Yaradan bize güzel bir hediye. Zorlu bir süreçti, yaşadığım acılardan oynayan tansiyonum hamileliğimi de etkiliyor ara ara tansiyonum çıkıyordu. Yine de sabretti Hasoğlum, 38. haftada Arnavutluk'ta dünyaya geldi. Ve biz 5 kişilik kocaman bir aile olduk. Kolaymıydı? Hayır. Zormu? Evet. Yine yapmak istermiydim Kesinlikle Evet :) Ama bunca yorgunluk bana yüksek tansiyon ve panik atak olarak geri dönmüştü. Keşke demiyorum çünkü demek ki hayırlısı böyleydi ama 4-5 tane çocuğum olsun isterdim gerçekten. Biri cennete olduğu için 4 evladım var aslında buna da şükrediyorum. Rabbim acılarını göstermesin 3 oğlum var, sonra 3 de kızım olacak nasılsa onlar evlenince ve sonra torunlarım olacak. Bunların hayalini kurmak erkenmi diyosunuz? Bence değil. Bugün 37 yaşımda bu satırları yazarken biliyorum ki yarın birde bakacağım dediklerimin hepsi olmuş. Hayat o kadar kısa ve çabuk geçiyor..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder